Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna
Instytutu Efektywnej Nauki
Uczymy Jak się Uczyć
Terapia logopedyczna-
czym jest?
„Chodzi mi o to, aby język giętki..
Powiedział wszystko, co pomyśli głowa”.
Juliusz Słowacki
Postępowanie logopedyczne rozpoczyna się od diagnozy
i obserwacji dziecka. Następnie planowana jest terapia logopedyczna, która obejmuje ćwiczenia dla dzieci zarówno w gabinecie jak i zalecenia do pracy w domu.
Rodzice dzieci również mogą liczyć na wskazówki, by wiedzieć jak postępować z dzieckiem w domu, oraz na udzielenie odpowiedzi na niepokojące Państwa pytania. Programy logopedyczne przygotowywane są nie tylko do indywidualnych potrzeb dziecka, ale także do jego zainteresowań.
Należy także pamiętać, że systematyczna praca z dzieckiem gwarantuje całkowite i szybkie wyleczenie, dlatego warto wiedzieć, że:
- należy systematycznie uczęszczać na zajęcia logopedyczne, aby jak najwcześniej i najsprawniej wyeliminować wady mowy,
- codziennie należy ćwiczyć w domu z dzieckiem, by mowa brzmiała lepiej nie tylko w obecności logopedy, który tego wymaga, ale również podczas rozmowy swobodnej z rodzicami, rówieśnikami, gdzie dziecko nie kontroluje tego jak mówi i jest bardziej spontaniczne,
- okazanie cierpliwości, zrozumienia i stworzenie atmosfery sprzyjającej nauce, pozwoli dziecku podejść do ćwiczeń jak do zabawy, a nie przykrego obowiązku,
- dostrzeganie starań dziecka, chwalenie nawet za minimalne osiągnięcia, ma ogromne znaczenie, gdyż motywuje dziecko do dalszego wysiłku i pozwala uwierzyć we własne możliwości
Terapia logopedyczna znajduje zastosowanie przy:
- zaburzeniach motoryki aparatu mowy, karmienia i połykania,
- trudnościach z mową u dzieci z wadami aparatu artykulacyjnego np. z przerośniętym językiem (makroglosja),
wadą zgryzu,
- trudnościach z mową u dzieci z rozszczepami,
- zaburzeniach artykulacji (m.in. rotacyzm, kappacyzm itp.)
- zaburzeniach mowy (m.in. seplenienie, opóźniony rozwój mowy)
- zaburzeniach tempa mowy (jąkanie),
- zaburzeniach głosu,
- trudnościach z mową u osób z uszkodzonym słuchem oraz nauczaniem języka dzieci niesłyszących,
- trudnościach z mową u osób z zaburzeniami neurologicznymi, z upośledzeniami w różnym stopniu (m.in. autyzm,
zespół Aspergera, afazja, mózgowe porażenie dziecięce)
- trudnościach z mową u osób z wadami wrodzonymi, m.in. zespół Downa
- zaburzeniach języka pisanego (dysortografia, dysgrafia, dysleksja),