U dzieci komunikacja wygląda trochę inaczej niż
u dorosłych. Poziom umiejętności komunikacyjnych jest niższy, a to poprzez mniejszy zasób słów, doświadczeń życiowych, niską umiejętność konstruowania zdań poprawnych gramatycznie. Pomimo wspólnych dla siebie mniejszych zasobów komunikacyjnych, jedne dzieci mają łatwość
w nawiązywaniu kontaktów i z wchodzeniem w relacje, natomiast inne przejawiają trudności.

Dlaczego tak się dzieje?
Rozwój własny (indywidualny dla każdego rozwój aparatu artykulacyjnego, emocjonalność, cechy osobowości), jak również rozwój społeczny, na co wpływ ma najbliższe otoczenie - może stać się źródłem problemów związanych 
z nawiązywaniem odpowiednich relacji społecznych.

Dzieci mogą stawać się agresywne lub przyjmować postawę wycofującą się. Taka postawa wpływa na komunikację, a właściwie zaburza komunikację w kontakcie
z rówieśnikami, co z kolei może pogłębiać problemy komunikacyjne z ludźmi w dalszym życiu, mechanizm może się utrwalać i powielać.