Poczucie własnej wartości, to zaufanie do własnych umiejętności, myślenia, radzenia sobie z trudnościami. Wiara w to, że zasłużyło się na miłość, szczęście, sukces,
że nie jest się gorszym od innych i że mogę w życiu wiele osiągnąć, że dobrze czuję się sam ze sobą.
To uprawnienie do spełnienia własnych potrzeb i czerpanie satysfakcji z własnych starań, małych sukcesów życiowych.
Poczucia własnej wartości każde dziecko doświadcza w kontakcie z innymi ludźmi. Ludzie są potrzebni, aby budować własną ocenę siebie.


Pierwsi są rodzice, później rówieśnicy, nauczyciele, bliższe i dalsze otoczenie. W zależności od stopnia aprobaty lub dezaprobaty innych ludzi poczucie własnej wartości może ukształtować się jako zaniżone, zawyżone lub adekwatne.
Na podstawie adekwatnego poczucia własnej wartości dziecko potrafi się zaprezentować autentycznie.
Posiadając niską samoocenę dziecko może przejawiać poczucie beznadziejności, poczucie winy i wstydu. Gorzej radzi sobie z wyzwaniami, krytyką i stresem. Często myśli o swoich niedoskonałościach,  porównując się z innymi wzbudza w sobie negatywne emocje.